El Salvador

Vanmorgen werden we wakker en zagen wij de haven van Ajaculta, El Salvador in zicht komen. Eenmaal in de haven, dachten we even: waar zijn we nu? Naast ons lag een containerschip, daarachter ook een een of ander transportschip en achter ons ook. En veel fabrieken/overslag van iets waar we op uitkeken. Haha even anders dan gister :-). Maar ook interssant om dat eens te zien vanaf een hoogte zodat je er ook op kan kijken! Hard werken op die dingen hoor!

Bij het ontbijt zaten we naast mensen uit Vancouver (zitten veel Canadezen aan boord omdat de route vanuit Vancouver eigenlijk is begonnen), daar even mee gepraat en heerlijk ontbeten. Daarna weer even buiten gezeten maar het was zo warm dat wij snel weer naar binnen zijn gegaan. En daar in een koffiebar naar buiten hebben gekeken waar een hele ceremonie bezig was met alle bemanning en kapitein. Het was de eerste keer dat het schip hier aanlegde en dus is dat een hele officiële gelegenheid met uitwisseling van plakkaten, die ook in het schip hangen. 

Na een snelle en vroege lunch zijn we ons gereed gaan maken voor een excursie. Nou ja bustocht. Er gingen nog veel excursies die middag en de bussen waren later dus per nummertje wachten en op afroep naar buiten :-). Tijdens het wachten kwam een Nederlands stel en sprak ons aan; oh toch nog meer Nederlanders! Praatje pot, waar komen jullie vandaan? Nou bij Gorichem in de buurt als jullie dat kennen? Ja hoor, dat kennen wij zeker, waar in de buurt? Arkel. En jullie? Nou dichtij; Meerkerk!!!!!!! Echt serieus……….. Ik schoot natuurlijk gelijk in de lach. Ken ze dus duidelijk niet maar zij wonen al 30 jaar op de ‘camping’, insiders weten dan gelik waar in het dorp haha. 

Afijn, wij konden eindelijk de bus in en daar gingen we. Een leuke jonge gids die vol enthousiasme over zijn kleine landje vertelde en ook leuke humor heeft. Er zijn in dit land 236 vulkanen! Nooit geweten. De dichtstbijzijnde lag helaas in dikke wolken dus die konden we niet zien. Wij zijn door wat plaatsen gereden en uiteindelijk in een colonne van bussen in een kleiner plaatsje gestopt voor een korte pauze van 30 min. Even naar de WC en mogelijkheid over een kleine markt te lopen en een souvenirtje te kopen. Ook hier waren wij zelf bijna weer meer de attractie, mensen zwaaien naar ons overal waar we langskwamen en zo vriendelijk. Echt een warm welkom. 

Het begon een beetje te regenen dus dat wij weer weg moesten was niet erg. Alleen toen kwam zo een harde bui dat de weg werkelijk overstroomde en met alle bergen en wij weer richting zee, al het verkeer bijna aan 1 kant moest rijden en gelijk alles vast stond. Dus flink wat vertraging en de gids moest ook wel even bellen dat we later kwamen. Tot overmaat van ramp reed de chauffeur ook nog de verkeerde kant op en moesten we keren, haha zo vaak komen ze in de haven!

Eenmaal aan boord stond er een marine band klaar om ons met muziek uit te begeleiden. Heel leuk en ook erg goed! Lekker Michael Jackson en andere leuke muziek.

Op het balkon hebben we nog even wat gedronken en zijn we bijgekomen. In no=time is het hier ook donker en in de smalle haven was het ook interessant hoe wij achteruit de haven uit gingen onder begeleiden van 2 loodsboten. 

En dan is het weer tijd voor het avondprogramma. Lekker eten en onze pianisten waren weer gezellig aan het werk dus daar weer zitten meelallen. 

Onze nieuwe vrienden Caroline en Bob kwamen uit het theater en zijn gezellig aangeschoven. Die praten 6 uur in een kwartier dus veel kletsen (en ze zijn dover) wat niet door alle gasten om ons heen werd gewaardeerd haha, iedereen ging verzitten. Bob was (na overleg met Caroline) zo lief ons morgen uit te nodigen met hen mee te eten in het steakhouse. Super lief en leuk aanbod dus dat hebben wij aangenomen. Wel met een beetje bezwaar, want dat kost best serieus extra geld (dus dat gaan we wel een keer goedmaken met ze). 

Bob wil niet zo laat naar bed dus naar 6 keer aandringen gingen zij na een tijdje weg (Caroline vond het wel gezellig zo). Haha zo grappig. 

Wij bleven nog even zitten en de laatste set van de pianisten zijn altijd verzoek nummers. De zangeres kwam naar ons toe met de briefjes en gaf aan ons al iedere dag gezien te hebben en vroeg waar wij vandaan komen. Nederland?! Oh wat leuk, wij komen net van de Rotterdam af en Amsterdam was onze thuishaven. Wij hebben ook wat Nederlandse liedjes gespeeld. Nou dan mag je dat doen natuurlijk. 

De mannelijke pianist kwam gelijk erbij en wij hebben hem de keuze gelaten. Het werd ‘zij gelooft in mij’ en qua tekst en uitspraak was het helemaal niet slecht! Onze Belgische medereizigers konden het ook zeker waarderen :-).

Aan het eind van de avond nog even extra bedankt en complimenten gegeven en hij zei; ik heb nog meer wat ik kan doen dus kom maar terug en dan doen we dat ook een paar avonden Kortom wij kunnen af en toe een deuntje in het Nederlands mee gaan zingen.

Het is weer een heel verhaal geworden maar het was ook een hele leuke dag. Wij gaan nu slapen, het is 12 uur precies.

Goedemorgen en welterusten

Debbie