Inside Passage

Vanmorgen, nou ja, gistermorgen, zijn we om 5 uur vertrokken naar de boot/ferry. We moeten 2 uur voor vertrek daar zijn.  Dit ondanks dat we al gereserveerd hebben. We zijn er dus op tijd en staan redelijk vooraan, maar verder is het lang wachten…. En het is vrij amateuristisch geregeld als je het ons vraagt. Maar goed uiteindelijk ogen we erop en kunnen we naar onze zitplaatsen die we al thuis hadden gereserveerd, en we zitten vooraan in de lounge (bedankt John en Willy voor de tip hiervoor) met panorama zicht. Prachtig!

Met een uur vertraging vertrekken we en de kapitein zal proberen wat tijd in te halen. En zij geeft gelijk aan dat de kans dat we walvissen zien ook vrij groot is, aangezien ze de afgelopen dagen iedere dag walvissen hebben gezien. Laten we het hopen! En we kunnen ook nog orka’s zien en andere beesten. Helaas begint het te miezeren, maar ja, we wisten dat die kans erin zat. 

Eerst is het ontbijten, want dat lusten we inmiddels wel! Prima ontbijt ook en weer terug naar de ‘lounge’ heerijk! We zitten daar echt als koningen en koninginnen! Verder is het rustig op de boot en dat is prima :-). Na een tijdje het water afturen zie ik ineens iet boven water komen voor de boeg…. Een walvis! Nicolien ziet het ook, en hup camera en gelijk de hele lounge in rep en roer, haha. Ja we zien hem echt!!! Door de ramen kijken en dan is ie weg. Ok iedereen weer wakker :-). Na weer een tijdje ziet Nicolien er weer eentje. Nu in met pap ook nog het dek op om hem hopelijk beter te fotograferen. En ineens; spingt hij uit het water! En ja, heb hem!! Wow, mijn dag kan al niet meer stuk!

Afijn een lang verhaal kort (en sorry John en Willy…) wij hebben in totaal wel 15 walvissen langs zien komen…..  natuurlijk wel over de hele trip. 

En na de lunch werd het weer echt slechter, veel meer regen en je zak het land niet meer, en dit terwijl je er toch dicht langs vaart, En schommelen deden we ook flink. Er zijn ook redelijk veel slaapjes gedaan haha. En verder lezen en in het niets turen en af en toe in de regen naar buiten rennen. 

Na het avondeten is het nog steeds een heel eind en we leggen even aan in Bella Bella een dorpje waar toch nog 1500 mensen wonen, daar wat mensen eraf en er weer op. Dan worden we ook door een Canadese Japanner (komt uit Vancouver en woont nu in Japan met zijn vriendin) gewezen op American Eagles die daar in de bomen zitten. Maar ze zijn moeilijk te vinden en het regent nog steeds heel hard. Maar we proberen ze te spotten en we zien er minimaal 1. 

En weer door….. kaarten, lezen, weer koffie halen. Tjsa, je moet wat, het is een hele lange dag! En personeelstekort dus cafe, restaurant etc gaat ook dicht of is niet open. En het is inmiddels donker dus iet zien doen we nu helemaal niet.

Na een lange tocht zien we rond middernacht langzaam lichtjes en meren we een half uur later aan. Maar wederom alles op het gemak. Gelukkig is het hotel vrij dichtij en staan we vooraan op de boot :-). In het donker nog 9 km rijden. En we rijden net de bebouwde kom in, 1 km van het hotel en een grote beer voor ons op de weg!!!! Wow!!! Ok hij ging ook snel aan de kant, maar we zijn weer wakker door de adrenaline :-).

In het hotel snel inchecken en regelrecht het bed in, iedereen is zo moe dat we niet meer kunnen denken. Mam en Nicolien moesten al het ontbijt doorgeven en hebben maar wat gedaan. Want alles is ‘to go’ hier. Haha we gaan zien wat we krijgen….. want dat is straks al. Zoals jullie hadden gemerkt is het verhaal verlaat, maar dan krijgen jullie er nu 2 snel achter elkaar ;-)

tot over een paar uurtjes!