De eerste echte dag in Canada

Gisteravond laat had pap nog een verassing; mailtje dat hij geselecteerd is om te gaan testen…… oh nee he?! Mam en ik gelukkig niet, maar de rest wisten we nog niet, dus die maar ‘s morgens verrassen bij het ontbijt met de vraag/mededeling.Eerst echt slapen! 

Een korte nacht met veel wakker zijn (jetlag) en onrustig slapen van mijn kant waren we om half 7 toch echt wel wakker. Op het gemak opgestaan en de buren waren ook al vroeg, dus op naar het ontbijt. 

En gevraagd of ze toch ook echt even de mail wilden checken of zij ook geen mail hadden. Gelukkig niet. Door alle voorbereidingen had ik al gelezen dat als je, bij ons heet het het herstelbewijs, hebt. Je ook niet hoeft te testen als je uitgenodigd wordt (want het is wel verplicht en kan een boeten van 5000 dollar opleveren). En laat nou net pap die hebben! 

Maar ja in de email natuurlijk niets hierover! Dus ik bellen naar het nummer dat er staat…..

Uiteindelijk iemand aan de lijn en die moest het navragen maar de oplossing; als je door de autoriteiten gebeld wordt moet je inderdaad dit mededelen en dan komt het wel goed. Uhm ok…. Dus dat doen we maar en dan duimen dat het inderdaad goed komt…. Maar gekke oplossing (want ja dat had ik dan ook kunnen zeggen en iedereen). Maar ik heb mijn best gedaan en hoop dat we niet gebeld worden en als wel, dit inderdaad zo makkelijk gaat. En anders blijft pap maar langer in Canada ;-).

Na het ontbijt (prima maar snel want plek om te zitten was er niet echt) zijn we vertrokken richting Hope. 

Vanuit Vancouver de bekende trans Canadian highway 1 op. Prachtig hoe groen het al in de stad is en hoe groener het wordt met alle bergen van de Rocky Mountains op de achtergrond. Onderweg in een plaatsje gestopt en boodschapjes gedaan (drinken en snackjes voor onderweg) en bij Bridal Falls gestopt. Daar in 15 min naar een mooie waterval gelopen. Helaas heeft Jolanda veel last van haar knie maar ze heeft zich er dapper doorheen geslagen! Het bos eromheen was ook prachtig, echt een oerbos, alles door elkaar en vol met mos, prachtig!

Na Bridal falls zijn we naar het hotel in Hope gereden om daar in te checken, dat kon vanaf 2 uur, dus naast het hotel bij Tim Hortons (fastfood maar dan iets gezonder) een broodje gegeten. En dit gelooft niemand; zitten we daar (en het was druk) denken we ineens; dat is een bekend gezicht. Man, vrouw en 2 kinderen. Is het Armin van Buren met gezin!!! Echt waar! (Bewogen foto gemaakt, maar we wilden hem niet lastigvallen want hij had ons als groep Nederlanders ook al gespot en voelde zich niet helemaal op zijn gemak). 

Afijn zij gaan aan een tafeltje schuin achter ons zitten. Vervolgens worden wij aangesproken waar we vandaan komen door mensen, dus een praatje. De gekke situatie maakt ons erg hard aan het lachen. Wij worden aangesproken en een wereldberoemde DJ zit lekker rustig te eten met zijn gezin haha. Dit maken we niet nog een keer mee. 

En hij is lekker met een camper aan het touren, want wij stonden buiten bij ons hotel en daar kwam ie weer langs hoor :-)

We wilden na het inchecken graag naar de tunnels die erg bekend staan hier, maar helaas, er zijn overstromingen geweest en de tunnels zijn gesloten, zelfs het park. Maar op de weg erheen kwamen we langs de mooie rivier Fraser en zijn we even gestopt. Mensen zijn hier lekker aan het relaxen (het is zondag) in het warme weer. 

Vervolgens op naar Harrison Spring Lake. Wat een drukte! Iedereen gaat daar naartoe om te zwemmen of te zitten met je hele familie of iets van een andere watersport te doen. Wij hebben er wat rond gelopen en een heerlijk ijsje gegeten. 1 bolletje zijn er gewoon 4 bij ons!!! Niet normaal zo groot. Maar lekker ;-). 

Het eind van de dag is in zicht dus weer richting Hope en snel bij de Mac nog wat warms voor de avond gegeten. Het hotel is niet leuk en gezellig en er is niets, maar ernaast zit een lokale bierbrouwer en daar op het terras nog een afsluiter van de dag gedronken.

Nu is het weer tijd om naar bed te gaan en hopelijk wat beter te slapen en morgen weer fris en fruitig op te staan. 

Tot morgen!

Groet 

Debbie en crew