Op de fiets door Kyoto

Vandaag hebben we besloten Kyoto verder op de fiets te gaan verkennen. Overal zie je mensen fietsen, dus wij denken: als Hollanders moet dat te doen zijn.

Om de hoek bij de Ryokan zit een fietsverhuur en voor nog geen 10 euro hebben we heel de dag een fiets, dus ja. 

Met een kleine route en uitleg naar onze eerste stop gaan we op pad. En we rijden al snel door leuke straten en niet veel later langs de rivier waar we de prachtige herfstkleuren weer zien. Na een uurtje komen we aan bij de zogeheten, zilveren tempel en het filosofen pad. We parkeren de fiets op de parkeerplaats en gaan eerst wat drinken. Want het is een beetje vals plat hier, dus best doortrappen nog. Na een kopje koffie en een colaatje gaan we naar de tempel, entree betalen en we krijgen een prachtig kaartje als toegangsbewijs en besluiten ook ons stempelboekje mooi te laten stempelen. Ondertussen volgen wij een mooie route door een zen tuin, met mooie herfstkleuren en mos tussen de bomen. En na een klimmetje ook met mooi uitzicht over een deel van de stad. De tempel is alleen niet zilver, dus die kleur moeten we erbij denken. We lopen langzaam terug en pakken de fiets weer om een stuk van het filosofenpad te fietsen. Dit is een bekend pad waar ook de herfstkleuren mooi moeten zijn en prachtig fietsen is. Nou we hebben een paar honderd meter gedaan, maar heel mooi was het niet en omdat we anders dubbel een stuk moeten fietsen besluiten we om te keren en dwars door Kyoto over te steken naar de gouden tempel. 

Na een flinke tocht en echt heel gemeen vals plat op het eind komen we daar aan. Eerst een hotdog gegeten en wat gedronken en vervolgens daar met de meute mee naar de tempel. En ja deze is echt goud :-) voorzien van bladgoud en met de herfstkleuren eromheen heel mooi! 

We kijken op de kaart en besluiten niet naar het bamboobos/-pad te gaan, een andere bekende plek. Dit is nog eens 6 km en ligt helemaal uit welke route dan ook. We besluiten om richting het Imperial Palace te fietsen waar ook een groot park omheen ligt. Dit was de gemakkelijke route, alleen naar beneden en we hebben bijna niet hoeven trappen, dus dat zegt iets over de geleidelijke hellingen hier. Daar aangekomen blijkt dat je na 15:20 niet meer naar binnen mag en wij zijn er natuurlijk 15:30... dus we hebben door het park gefietst en de muren eromheen gezien. 

Maar we waren het ook wel al een beetje zat en onze kont deed ook wel zeer, en we zijn terug naar de verhuur gegaan. Lekker in de beginnende spits, is een avontuur kan ik je zeggen. Want men fietst hier op de stoep (heel handig als iedereen overal loopt en fietst) en soms op de weg, maar dan parkeren er weer autos lang/op het fietsgedeelte. Het is niet gevaarlijk maar overal tussendoor slingeren. Autos houden echt wel rekening met je en niemand kijk raar op of om. Maar we zijn heelhuids terug en hebben nog even in onze kamer wat gedronken om bij te komen. Toen we op de hoek van de straat na aan het kletsen waren werden we nog door een meneer aangesproken of hij ons kon helpen. Hij had op zijn petje in het een briefje geplakt met ‘how can I help you’. Een klein praatje gemaakt en door ging hij weer. Hij woont in de wijk en blijkbaar spendeert hij zijn tijd zo af en toe. Heel leuk en ook aandoenlijk op zijn oude dag. 

Voor het avondeten besluiten we weer richting station te gaan en daar iets te zoeken. Ook moeten we nog een stempel van het station hier zien te vinden. Dat lukte redelijk snel, dus konden we via het winkelcentrum weer naar het eetgedeelte. Daar weer heerlijk gegeten. Naast ons kwamen nog Nederlanders dus daar ook een praatje mee gemaakt, die gaan op bezoek bij hun dochter in het Zuiden en kwamen net uit Tokyo dus waarschuwden ons al voor de drukte. Volgens de meneer was het de kermis in Tilburg overal. 

Nu de koffer weer inpakken en morgen naar onze laatste bestemming Tokyo. 

Lieve groetjes,

Debbie